Het is inmiddels alweer ruim drie maanden geleden dat ik Facebook en Twitter definitief wiste. Jaren eerder haalde ik mijn persoonlijke al offline, maar nu besloot ik ook de pagina’s van ‘Mama van Kate’ te verwijderen. Het koste tijd en energie die ik liever elders wilde besteden. Het bevalt super.

In werkelijkheid was het onderdeel van iets wat al langer aan mij knaagde. Mijn scherm tijd. Mijn aandacht voor tijdlijnen. Tijd besteedt aan het scrollen door dagelijkse beslommeringen van mensen die ik amper of niet ken. De gewoonte die het is geworden om , vaak zonder nadenken, even een stap terug te doen uit de realiteit en in te checken met de virtuele wereld. In mijn ontwikkeling naar een meer minimalistisch en betekenisvoller leven liep ik hier steeds meer tegen aan. De relatie met mijn scherm. Ik voelde dat het tijd was om mijn online leefomgeving aan te pakken zoals ik dat ook met mijn huis had gedaan. Weg met alle overbodige rommel.

Ik ‘declutterde’ mijn telefoon. Ik scrolde door mijn eindeloze lijst contacten. Mensen uit levens ver achter me, hun telefoonnummer al die tijd bewaard want je weet maar nooit. Mensen die ik al jaren niet meer had gezien of gesproken. Delete. Ik leegte whatsapp, mijn mailbox. Ik wiste apps die ik niet meer gebruikte, of nu niet gebruik (de Schiphol app is zo gedownload wanneer het nodig is, maar neemt nu alleen maar ruimte in). En apps die ik wel nodig heb, maar niet persé onderweg verplaatste ik naar mijn IPad.

Ik wil af van het onbewuste scrollen. Weg van het verdrinken in tijdlijnen. Het kost tijd, tijd die duurzamer kan worden besteed. Ben ik dan helemaal anti-online? Nee hoor. Maar het brengt me niets wanneer ik gedachteloos staar naar het oplichtende scherm terwijl ik wacht tot mijn water kookt, wacht op de trein of wanneer ik naast Mick zijn bed zit hopende dat hij eindelijk in slaap valt.

31 december nam ik een aanvullend besluit. Wat als ik de hele maand januari eens geen Instagram gebruik? Instagram kost me misschien nog wel het meest schermtijd. En wat is het ergste dat kan gebeuren? Even niet op de hoogte, niet delen, niet bereikbaar. Ik heb de app nog niet geopend, maar mijn gevoel zegt dat de wereld desondanks gewoon is blijven draaien.

De tijdlijnen verdwenen van mijn telefoon, de gewoonte bleef. Ik moest uiteindelijk mijn nieuws apps verwijderen om niet steeds daar op zoek te gaan naar afleiding. Best een slimme zet ergens, de nieuws-junkie in mij moest hier echt even van bekomen. Maar het leverde een bijna lege telefoon op. Het veranderde van entertainment-set in gebruiksvoorwerp. Bellen, appen, parkeerapp, fototoestel. Dat is in grove lijnen wat het is. Voor al het andere is er een iPad, die je er veel minder snel even bij pakt, maar die ik ook steeds meer blijf opschonen. Macht der (nieuwe) gewoonte?

En hoe voelt het? Ik voel me tien kilo lichter. Mijn telefoon kan in de keukenla. Ik heb hem niet meer nodig, met uitzondering van ‘echte’ communicatie. Geen likes, geen updates. Het nieuws bereikt me wanneer ik wil dat het mij bereikt. Niet, later, of wanneer ik het er bewust met een kopje koffie in de hand bij pak.

Er ontstaat ruimte in mijn hoofd (en mijn handen) en ik omarm het. Mijn eigen gedachten tijdens het koken, en tijdens het wachten. Het kijken naar de kinderen wanneer ik even niets doe. Het kijken naar dezelfde Disneyfilm voor de dertigste keer zonder afleiding van andere schermen. Perfect ben ik niet, en dat is ook niet het doel, maar het bewustzijn is groot.

En Instagram? Tja. Ik heb het dus niet gemist, helemaal niet. Natuurlijk zijn er waardevolle volgers waarmee ik echt leuk contact heb, en waarvan ik best even heb gedacht ‘Hoe zou het met die zijn?’. Maar het niet hoeven posten, het niet foto’s hoeven maken van achterhoofden voor Instagram. Het niet ‘even kijken wat ik heb gemist’. Het mijzelf niet vergelijken met andere, niet het meest gunstige beeld van mijzelf hoeven weer te geven. Het levert me zo veel op. Tijd, energie, rust.

En nu? We gaan voor nu voor een meer duurzame benadering. Bewuster, en minder online. Kijken of dat lukt, en zo niet, dan is het misschien ook tijd Instagram voorgoed vaarwel te zeggen. Tijd zal het leren!

Liefs,

De mama van Kate & Mick